Blog

In een veranderende wereld waarin het contact tussen kinderen, jongeren en volwassenen steeds meer digitaal plaatsvindt, is de verspreiding van naaktfoto’s op het internet zeer toegenomen. Volgens meldpunt Helpwanted is het aantal meldingen van online afpersing door middel van naaktfoto’s of video’s het afgelopen jaar met 20% gestegen. Reden om in te grijpen naar mijn mening, want zowel bij jongeren als volwassenen valt nog een hoop te leren.

Mediawijsheid

Mediawijsheid is zowel bij kinderen als bij ouders van cruciaal belang. In een wereld waarin alles digitaal plaatsvindt is het raar dat we te weinig weten over de risico’s en gevolgen hiervan. Waarom wel met je kind praten over de risico’s van alleen naar huis fietsen in het donker, maar niet over de risico’s van online interactie. Uit een onderzoek van de Universiteit Gent blijkt dat 1 op de 3 jongeren wel eens aan sexting doet of naaktfoto’s verstuurd. Wanneer een onderwerp bespreekbaar is op school, thuis en tussen vrienden, is het veel makkelijker om aan de bel te trekken wanneer het mis gaat. Op die manier voelen kinderen en jongeren zich namelijk veiliger. Heb het er met je kind over dat de online wereld gevaarlijk kan zijn, net als dat je buiten op straat goed moet kijken bij het oversteken. Vraag naar je kind of hij wel eens een vervelende ervaring heeft gehad op internet. Maak het onderwerp bespreekbaar. 

Help! Een uitgelekte naaktfoto

Het allerbelangrijkste om mee te beginnen: voel je niet raar. Schaam je niet. Je bent niet alleen en het is heel normaal om risico’s te nemen en te experimenteren, ook op seksueel gebied. Dit hoort nou eenmaal bij de ontwikkeling. 

Het is vervelend maar blijf er niet alleen mee rondlopen, deel het met iemand die je vertrouwt. Een ouder, een beste vriend, je mentor of de politie. Het delen van je problemen, maakt het probleem vaak automatisch kleiner.

Je kunt foto’s en video’s rapporteren en aangeven dat deze persoon beelden van jou verspreid zonder dat jij hier toestemming voor hebt gegeven. Hoe sneller je reageert, hoe groter de kans is dat je het kunt tegenhouden, verspreiding gaat tegenwoordig namelijk razendsnel.

Het verspreiden van naaktfoto’s zonder dat iemand daar toestemming voor heeft gegeven is strafbaar. Het maakt niet uit of je de foto’s van die persoon zelf kreeg of via iemand anders, wie verspreid is strafbaar. Het is dus belangrijk dat je niet meedoet aan het versturen van de naaktfoto, maar diegene die het doet hierop aanspreekt.

Voor het verspreiden van naaktfoto’s kun je een gevangenisstraf tot 5 jaar en tot 15000 euro boete krijgen. Wanneer het gaat om verspreiding van foto’s van iemand onder de 18 jaar kan dit zelfs oplopen tot 10 jaar, omdat het dan gaat om kinderporno.De omstandigheden veranderen met de jaren, maar de rechten van het kind blijven hetzelfde. In een digitale wereld moeten we praten over de gevolgen en de risico’s op te voorkomen dat steeds meer mensen hier de dupe van worden. 

Wat is een uithuisplaatsing (UHP)?

Bij een uithuisplaatsing verblijf je als kind (tijdelijk) ergens anders dan in je eigen gezin. Je verblijft bijvoorbeeld in een pleeggezin, gezinshuis of een instelling. Een uithuisplaatsing kan vrijwillig, maar ook gedwongen plaatsvinden.

Een uithuisplaatsing is zelf geen doel, het is een kinderbeschermingsmaatregel. Het doel is aan de ene kant om jou als kind te beschermen en aan de andere kant om rust te brengen in het gezin.

De bedoeling is dat het kind contact mag blijven houden met de ouders. Dit gebeurt aan de hand van de omgangsregeling. Hierin staat duidelijk hoe vaak en wanneer het kind contact kan hebben met zijn ouders. Contact kan alleen worden beperkt als dat beter is voor het kind.

Wie kan een verzoek tot uithuisplaatsing indienen?

De Raad van de Kinderbescherming, een gecertificeerde jeugdzorginstelling of het Openbaar Ministerie kunnen een verzoek tot uithuisplaatsing indienen.

Wie beslist?

Bij een vrijwillige uithuisplaatsing is het de ouder die eens is met de oplossing dat het kind tijdelijk niet thuis kan wonen. De gemeente moet een verleningsbeschikking afgeven. 

Bij een gedwongen uithuisplaatsing beslist de kinderrechter dat het beter is dat het kind tijdelijk ergens anders woont. Het kind wordt onder toezicht gesteld en de rechter spreekt een machtiging uithuisplaatsing uit.

Hoelang kan een uithuisplaatsing duren?

De duur van een uithuisplaatsing kan verschillen. In beginsel duurt een uithuisplaatsing maximaal één jaar. Op verzoek van de gezingsvoogd of de Raad van de Kinderbescherming kan aan de rechter worden gevraagd om de termijn van een uithuisplaatsing telkens met één jaar te verlengen.

Een uithuisplaatsing stopt als het kind 18 jaar is geworden.

Wanneer mag het kind terug naar huis?

Als de situatie thuis stabiel is en het kind thuis verzorgd en opgevoed kan worden mag het kind naar huis. Ook moet dit in het belang van het kind zijn. Soms is er nog wel een ondertoezichtstelling, zo kunnen de ouders en het kind thuis geholpen worden.

Kijk voor meer informatie over de ondertoezichtstelling: https://utrecht.kjrw.eu/2022/05/01/ondertoezichtstelling/

Ongetwijfeld heb je wel eens de welbekende griep meegemaakt en was je een aantal dagen goed misselijk. Dan moest je waarschijnlijk even goed uitzieken door goed te slapen en misschien wat aspirines innemen. 

Echter, bij hele ernstige ziektes bestaan er vaccinaties die voorkomen dat jij zo een ernstige ziekte (nog een keer) zult krijgen. 

Maar wie bepaalt nu eigenlijk of jij een vaccin krijgt? Nog belangrijker: stel jij bent minderjarig en jij wilt een vaccin, maar jouw ouders niet. Of nog moeilijker: jij en je vader willen dat jij het vaccin neemt, maar jouw moeder is hier fel op tegen. 

Wie bepaalt er uiteindelijk voor jou of jij een vaccin mag nemen?

Wat is en doet een vaccin?

We hebben allemaal ongetwijfeld al vele inentingen gehad; of het nu bij de geboorte was of een prik die je moest krijgen voordat je naar een ver land ging reizen. Een vaccinatie is een prik waardoor je antistoffen aanmaakt die je beschermen tegen een infectieziekte. Als je, nadat je het vaccin hebt gekregen, in de toekomst in aanraking komt met die virussen waartegen je bent ingeënt, dan herkent je lichaam die en worden snel extra antistoffen aangemaakt. Hierdoor word je veel minder of zelfs helemaal niet ziek. Vaccinatie is de meeste effectieve en goedkope manier om bepaalde infectieziekten te voorkomen!

De vaccinatie is dus voor het lichaam een soort ‘eerste kennismaking’ met een bacterie of virus. Het lichaam leert om er goed op te reageren zodat die virussen of bacteriën de ziektes waartegen je ingeënt bent niet kunnen veroorzaken wanneer je ermee in contact komt.

Soms is één vaccin voldoende voor een ‘levenslange bescherming’ tegen een bepaald virus of bepaalde bacterie, maar vaak moet je je opnieuw laten vaccineren om de antistoffen weer op peil te brengen. Dit wordt een ‘herhalingsvaccin’ genoemd, zoals het coronavaccin.

Kortom, het vaccin is dus een superuitvinding voor het voorkomen van ernstige ziektes!

Vaccineren: ja of nee?

Wat moet je weten voordat je je laat prikken? Nu weet je al dat een vaccin heel veel voordelen met zich meebrengt. De prik beschermt je tegen besmetting met een ernstig virus en als heel veel mensen zich laten vaccineren ontstaat er ‘groepsbescherming’. Dit betekent dat er zó veel mensen tegen hetzelfde virus zijn ingeënt, dat hierdoor de kans op een uitbraak van deze ziekte héél klein is!

Naast deze voordelen van het vaccineren, heeft het prikken tegen ernstige ziekten ook nadelen. De vaccinatie tegen een virus heeft namelijk bijwerkingen. De ene persoon heeft hier meer last van dan de andere. Zo kan het zijn dat jij helemaal geen verandering merkt na de prik, maar je vriendje bijvoorbeeld een rode huid of zelfs koorts krijgt. Dit verschilt dus per persoon en daarom is het niet duidelijk te zeggen welke bijwerkingen er zijn na een vaccin en zo ja, hoe hevig deze bijwerkingen zullen zijn.

Toestemming van ouders voor een prik?

Voor kinderen tot 12 jaar is het simpel: slechts toestemming van je ouders telt en jij als kind hebt eigenlijk ‘niets te zeggen’. Wanneer jij ouder dan 16 jaar bent maakt het niets meer uit wat jouw ouders willen, maar ben jíj de enige die bepaalt of jij een prik krijgt of niet.

Stel, jij bent 15 jaar en wilt een vaccinatieprik. Helaas willen jouw ouders dit niet. Wat doe je? Als je jonger bent dan 16 jaar moet je samen met je beide ouders beslissen of je je laat vaccineren. Maar wat nu als jij en je vader beiden willen dat jij wordt ingeënt tegen een virus, maar je moeder wil dit absoluut niet?

Je zou nu denken: dit kan toch helemaal niet, want beide ouders moeten toch voor de vaccinatie zijn? Dat klopt, maar de wet heeft hier een uitzondering op gemaakt!

Artikel 7:450 lid 2 Burgerlijk Wetboek benoemt twee uitzonderingen waarin jij als 15-jarige ook zónder toestemming van je ouders – of alleen van je vader of moeder – jezelf mag laten inenten!

Wanneer de prik nodig is kennelijk ernstig nadeel voor het kind te voorkomen én als het kind zelf de behandeling weloverwogen blijft wensen, ondanks dat een ouder/ouders toestemming weigeren.

De 15-jarig mag dus in dit geval alleen het vaccin krijgen zónder toestemming van zijn of haar ouders als hij of dit weloverwogen blijft wensen. Wat onder ‘weloverwogen’ valt, bepaalt de rechter uiteindelijk!

Er is de laatste tijd veel te horen over de gesloten jeugdhulp. Dit is een erg ingrijpende vorm van jeugdhulp waarbij een kind in een gesloten jeugdzorginstelling wordt geplaatst. Er zijn recentelijk verschillende documentaires verschenen waarin naar voren kwam dat het niet goed gaat met jongeren in de gesloten jeugdhulp. Veel jongeren lijden aan psychische klachten, bijvoorbeeld omdat ze al meer dan 10 keer naar een andere instelling hebben moeten verhuizen.

Wat is gesloten jeugdhulp? 

Als het thuis niet goed gaat, kan een kind uit huis worden geplaatst. Het kind kan dan worden opgevangen in een pleeggezin, een open jeugdzorginstelling of een gesloten jeugdzorginstelling. Deze gesloten jeugdzorginstellingen bestaan in Nederland sinds 2008. In een gesloten instelling is weinig vrijheid: het is een afgesloten omgeving waarbinnen kinderen onder constant toezicht van begeleiders staan. De gesloten jeugdzorginstelling is echt een laatste redmiddel: dit is bedoeld voor kinderen met ernstige gedragsproblemen die anders niet de juiste hulp kunnen krijgen, bijvoorbeeld omdat ze daarvoor weglopen. Het is bijvoorbeeld bedoeld voor kinderen die bij hun verkeerde vrienden vandaan moeten blijven. Omdat dit zo’n zwaar middel is, is altijd tussenkomst van een rechter vereist die over de plaatsing gaat beslissen. De rechter moet daarbij zowel nationale als internationale wetgeving in acht nemen.

Extra psychische klachten

Helaas blijkt dat de gesloten jeugdhulp vaak maar tijdelijk een juiste oplossing is: voor even is het kind op een veilige en stabiele plek, maar op lange termijn krijgen kinderen vaak niet de behandeling die ze zo hard nodig hebben. Dat komt doordat er in Nederland een gebrek is aan passende zorg voor deze kinderen. Dat zorgt ervoor dat de meeste kinderen beschadigd uit de gesloten jeugdzorg komen. Dat is natuurlijk niet waarvoor de gesloten jeugdhulp is bedoeld.

Hoe kan het beter?

Gelukkig wordt er veel onderzoek naar de gesloten jeugdzorg gedaan en wat er gedaan kan worden om het systeem te verbeteren. Zo wordt voorgesteld om kinderen in eerste instantie maar voor een half jaar naar een gesloten instelling te sturen of om rechters meer vrijheid te geven als ze een verzoek voor een gesloten plaatsing krijgen. Een van de belangrijkste oplossingen is misschien wel om meer specialistische behandeling beschikbaar te stellen voor deze jongeren. Uiteindelijk dient de gesloten plaatsing immers geen straf te zijn: het is bedoeld om kinderen te helpen.

Jeugdzorg is er om te bewerkstelligen dat jeugdigen veilig kunnen opgroeien. Jeugdorganisaties helpen kinderen, jongeren en hun ouders hierbij. Kinderen en jongeren kunnen vrijwillig hulp krijgen of de kinderrechter kan daartoe besluiten. Om te voorkomen dat er verplichte hulp nodig is vanuit jeugdzorg, wordt er veel waarde gehecht aan preventie. Het stelsel van de Nederlandse jeugdzorg wordt geregeld in de Jeugdwet. In die wet staat dat gemeenten bestuurlijk en financieel verantwoordelijk zijn voor alle vormen van jeugdzorg en jeugdhulp. Er zijn verscheidene vormen van jeugdzorg: 

• Jeugd en opvoedhulp
• Jeugdbescherming
• Jeugdreclassering
• Jeugd-ggz (geestelijke gezondheidszorg voor de jeugd)
• Jeugd-lvb (zorg voor jeugd met een licht verstandelijke handicap) 

Jeugd & opvoedhulp 

Bij jeugd en opvoedhulp wordt er specifiek gekeken naar wat het kind of de jongere nodig heeft. Er kan hulp aangeboden worden op school, in de sportclub of bij de kinderopvang. Ook kan er hulp aangeboden worden thuis, in een behandelgroep of in een gesloten instelling. Scholen, de politie, of maatschappelijk werkers kunnen betrokken worden bij de hulp die wordt verleend aan het kind/de jongere of aan het gezin. 

Jeugdbescherming

Kinderen hebben het recht om veilig op te groeien zodat ze later volwaardig kunnen participeren in de maatschappij. Toch zijn er kinderen die niet veilig opgroeien, er kan in die gevallen jeugdbescherming nodig zijn. Onder jeugdbescherming wordt verstaan het uitvoeren van kinderbeschermingsmaatregelen en jeugdreclassering. Het doel van kinderbeschermingsmaatregelen is het opheffen van de situatie die een bedreiging vormt voor de veilige ontwikkeling van het kind/de jongere. Alleen de kinderrechter is geoorloofd om zo’n maatregel te nemen. Dit kan de rechter doen nadat de Raad voor de Kinderbescherming onderzoek heeft gedaan. De kinderrechter kan bijvoorbeeld beslissen om kinderen of jongeren onder toezicht of voogdij te plaatsen. Als de situatie kritiek is dan kan het kind of de jongere direct uit huis geplaatst worden. 

Jeugdreclassering

Een andere verplichte vorm van jeugdbescherming is de jeugdreclassering. De kinderrechter kan beslissen dat het vereist is dat het kind/de jongere begeleiding krijgt bij de terugkeer in de maatschappij. Het doel van de jeugdreclassering is om samen met de ouder(s) of het netwerk het gedrag van de jongere te veranderen en recidive te voorkomen. Jeugdreclassering kan worden opgelegd aan jongeren tussen de 12 en 18 jaar. Daarentegen kan het doorlopen tot het 23ste levensjaar mocht daar aanleiding toe zijn. 

Jeugd-ggz

Er zijn verscheidene vormen van jeugd-ggz. Zo is er de basis jeugd-ggz, die biedt hulp aan kinderen en jongeren met milde of enkelvoudige psychische klachten. Er is ook de specialistische, veelvoorkomende jeugd-ggz. Hierbij gaat het om hulp aan kinderen, jongeren en gezinnen waarbij er sprake is van meervoudige en/of complexere problematiek. Er wordt bij deze gezinnen gewerkt met een multidisciplinair team om op meerdere terreinen te kunnen helpen. Daarnaast is er de hoogspecialistische jeugd-ggz, die biedt hulp aan kinderen en jongeren met zeer complexe, ernstige of zeldzame psychische aandoeningen.

Jeugd-lvb 

Voor kinderen en jongeren met een licht verstandelijke beperking is er een grotere kans op het ontwikkelen van psychische problemen. Dit is omdat ze vaker last hebben van verschillende risicofactoren zoals genetische kwetsbaarheid, verminderd zelfvertrouwen en verminderde emotieregulatie. Er kan ook een gebrek zijn aan steun, sprake zijn van armoede of andere maatschappelijke risicofactoren waardoor er een grotere kans is op psychische problemen. 

Professionals signaleren en diagnosticeren deze problematiek zodat de kinderen en jongeren geholpen kunnen worden.

Voor meer informatie zie https://www.jeugdzorgnederland.nl/

Jeugd- en volwassenenstrafrecht

Stel dat je 16 jaar bent en je wordt verdacht van mishandeling van een klasgenoot waar je ruzie mee had. Word je dan even streng gestraft als een volwassene hetzelfde zou hebben gedaan? Vanaf welke leeftijd kan je gestraft worden als volwassene en welke voorwaarden horen hierbij? 

Vaak houdt de rechter rekening met je leeftijd. Hiervoor bestaat het jeugdstrafrecht. Het jeugdstrafrecht is van toepassing op kinderen tussen 12 en 18 jaar oud. Een kind dat jonger is dan 12 jaar kan niet strafrechtelijk worden vervolgd. 

Jeugdstrafrecht

Bij het jeugdstrafrecht kan de kinderrechter andere straffen en maatregelen opleggen dan bij volwassenen. Het doel voor de kinderen is om ervoor te zorgen dat je geen strafbare feiten meer begaat en dat je gemakkelijk weer verder kunt met je leven. Je hebt bijvoorbeeld niet te veel school gemist en je hoeft niet snel naar de gevangenis, zodat je bij je ouders kan blijven. 

Toepassing

De rechter kan bij de leeftijdsgroep van 16 tot 23 jaar zelf kiezen om te straffen volgens het jeugdstrafrecht of het volwassenstrafrecht. Om dit te bepalen probeert de rechter aan te sluiten bij het ontwikkelingsniveau van verdachten. Een 17-jarige kan al een volwassen besef hebben in zijn gedrag, terwijl een 20-jarige denkt zoals een 16-jarige. Daarnaast wordt er vaker voor volwassenenstrafrecht gekozen als een misdrijf te ernstig wordt gevonden voor het opleggen van een jeugdstraf. 

Mogelijke straffen

In het jeugdstrafrecht bestaan er drie hoofdstraffen: geldboete, taakstraf en jeugddetentie (gevangenisstraf). De maximumstraffen bij een gevangenisstraf liggen bij minderjarigen lager dan bij volwassenen. Naast de hoofdstraffen is ook het volgende mogelijk. Bij lichte overtredingen, zoals graffiti of misbruik maken van alarmnummers, bestaat er Bureau Halt. Jongeren gaan samen met hun ouders naar Halt en hebben een aantal gesprekken over hun gedrag. Daarna moet je zelf de schade betalen, je excuses aanbieden aan het slachtoffer, een leeropdracht maken en soms een paar uur een werkopdracht uitvoeren. Dankzij de Halt-straf komt de overtreding niet op een strafblad. 

De jeugdstrafrecht zitting

Wanneer een minderjarige of jongvolwassene terecht staat voor de strafrechter, dan gelden er andere regels voor de zitting. De zitting zal in principe niet openbaar zijn. Ook is zowel de verdachte jongere verplicht om te verschijnen. Hetzelfde geldt voor de beide ouders.

Op de zitting gaat het niet alleen om wat er gebeurd is. Er zal ook veel aandacht zijn voor de vraag hoe het zover heeft kunnen komen. De kinderrechter zal proberen na te gaan wat je nodig hebt om nieuwe strafbare feiten te voorkomen. Het belang van kind staat centraal. Want dat is waar het uiteindelijk om gaat in het jeugdstrafrecht.

Kijk voor meer informatie over Bureau Halt naar ons stukje op ons blog: https://utrecht.kjrw.eu/2020/05/11/bureau-halt/

Kijk voor meer informatie over jeugdrecht naar de volgende linkjes:

Wapenbezit onder jongeren is niet normaal. Wapens zijn verboden. Toch komen steekincidenten voor onder jongeren. Eenmaal een mes op zak, wordt dit sneller gebruikt met alle ingrijpende gevolgen van dien. Daarom worden de regels over wapens verduidelijkt, zodat sneller kan worden opgetreden als iemand over straat gaat met een huishoudelijk mes of ander voorwerp dat als een steekwapen kan worden gebruikt. Ook wordt gewerkt aan een wetsvoorstel om de verkoop van legale messen aan minderjarigen te verbieden. Gemeenten, middelbare scholen, de politie en het Openbaar Ministerie (OM) werken nauw samen om jongeren en hun ouders bewust te maken van de risico’s van wapenbezit en -gebruik en dit verder terug te dringen met bijvoorbeeld preventief fouilleren, kluisjescontroles op scholen en een gezamenlijke wapeninzamelactie.

Je kan op basis van verschillende wetsartikelen vervolgd worden voor een gepleegd feit, zoals bijvoorbeeld een steekincident. Het wapenbezit heeft een eigen specifieke wet. De Wet Wapens en Munitie gaat hierover. Deze wet bevat onder andere bepalingen met een verbod op alle voorwerpen die, gelet op de aard en omstandigheden waaronder zij worden aangetroffen, kan worden aangenomen dat zij zijn bestemd om letsel aan personen toe te brengen of dit dreigen te doen. Daar vallen ook schroevendraaiers en keukenmessen onder. Als jij een zakmes bij je draagt, betekent dit niet dat je gelijk strafbaar bent. Er wordt namelijk ook naar de omstandigheden gekeken waarbij het mes wordt aangetroffen. Bijvoorbeeld bij uitgaansgelegenheden of voetbalwedstrijden is dit verboden. Je kan wel in sommige situaties een wapenvergunning aanvragen, maar sommige soort messen zoals stiletto’s en vlindermessen zijn zo gevaarlijk dat ze altijd verboden zijn. 

Sinds de toename van het aantal steekincidenten waarbij jongeren betrokken zijn, neemt ook de roep toe om ouders meer aan te spreken op het strafbare gedrag van hun kind. Daarom is in het actieplan Wapens en Jongeren (2020) een verkenning aangekondigd naar de mogelijkheden om ouders te verplichten tot medewerking aan het voorkomen van strafbaar gedrag van hun kind. Hiervan is op dit moment nog geen sprake. Ook nemen de winkels zelf maatregelen. Zo zijn HEMA en Xenos zijn nu ook van plan zo snel mogelijk te stoppen met de verkoop van messen aan kinderen van jonger dan 16 jaar. Ze volgen hierin het beleid van Action, dat al langer geen messen meer verkoopt aan kinderen. Ook worden er campagnes georganiseerd waar jongeren (anoniem en straffeloos) steekwapens kunnen inleveren.Het is aan het volgende kabinet om een knoop door te hakken over de precieze invulling van een grotere verantwoordelijkheid ouders voor het (voorkomen van) delicten van hun kind. In de tussentijd hebben diverse gemeenten in de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) bepalingen opgenomen over wapens en messen om op gemeentelijk niveau het aantal steekincidenten terug te dringen. 

Wat is ondertoezichtstelling (OTS)?

Een ondertoezichtstelling houdt in dat de ouders bij het opvoeden niet meer alles helemaal zelf mogen beslissen, maar er kijkt dan iemand mee. Deze persoon wordt ook wel de gezinsvoogd genoemd. Een gezinsvoogd komt verplicht helpen bij de opvoeding van het kind. Een ondertoezichtstelling heeft als doel om de ouders te helpen bij de opvoeding en is altijd tijdelijk (maximaal 2 jaar). De ouders krijgen het gezag weer terug nadat de ondertoezichtstelling voorbij is. 

Wie kan een ondertoezichtstelling opleggen?

Een ondertoezichtstelling kan worden opgelegd door de kinderrechter. De kinderrechter kan dit doen, als hij vindt dat de veiligheid en ontwikkeling van een kind wordt bedreigd. Wanneer jij als kind ouder dan 12 jaar bent is de rechter verplicht om, voordat hij een ondertoezichtstelling oplegt, jouw mening hierover vragen. Zodra een rechter een ondertoezichtstelling heeft opgelegd, zijn jouw ouders en jijzelf als kind verplicht om deze hulp te accepteren.

Wat doet een gezinsvoogd?

In het geval een kinderrechter een ondertoezichtstelling uitspreekt, krijgt jouw gezin een gezinsvoogd aangewezen door jeugdbeschermingsorganisatie. Een gezinsvoogd wordt ook wel een jeugdbeschermer genoemd. Een gezinsvoogd is iemand die adviezen geeft over de opvoeding en daarbij afspraken maakt met je ouders. De hulp en ondersteuning die een gezinsvoogd biedt, moeten jouw ouders accepteren. Je ouders houden wel zelf het gezag over jou, de gezinsvoogd gaat hen daarbij alleen verplicht begeleiden en over belangrijke dingen beslissen je ouders en de gezinsvoogd gezamenlijk. 

Uithuisplaatsing

Wanneer je als kind onder toezicht wordt gesteld blijf je meestal thuis wonen. Maar in sommige gevallen is het beter als je tijdelijk ergens anders gaat wonen. Het doel van uithuisplaatsing is om ervoor te zorgen dat de thuissituatie weer op orde wordt gebracht, zodat jij als kind weer naar huis kan. 

Voor een uithuisplaatsing is wel een machtiging nodig van de kinderrechter. De kinderrechter geeft jeugdbeschermingsorganisatie dan toestemming dat jij voor een bepaalde periode in een ander gezin of tehuis/instelling woont. Vaak mag je als kind dan gewoon contact houden met je ouders, tenzij de gezinsvoogd vindt dat het beter is om even geen contact te hebben. 

Een uithuisplaatsing duurt maximaal 1 jaar, maar de gezinsvoogd kan de kinderrechter ook vragen om uithuisplaatsing te verlengen als hij dat nodig vindt. 

Wat betekent een ondertoezichtstelling voor jou als kind?

Als kind kom je onder toezicht te staan van een gezinsvoogd. Je ouders krijgen hulp en begeleiding bij het opvoeden van jou. Het is dus eigenlijk iemand die je ouders een duwtje in de goede richting geeft qua opvoeding. Zoals hierboven is benoemd blijven je ouders gewoon het gezag over jou hebben, bepalen zij wat je wel en niet mag (in de meeste gevallen) en is de gezinsvoogd er om hen daarbij te helpen. De gezinsvoogd kan dus ook in geval van belangrijke dingen, zoals het kiezen van een school, samen met je ouders beslissen. 

Wanneer stopt een ondertoezichtstelling?

Een ondertoezichtstelling duurt maximaal 1 jaar, maar deze duur kan telkens verlengd worden met 1 jaar. Een gezinsvoogd heeft verschillende opties met betrekking tot de periode van de ondertoezichtstelling. Ten eerste kan een gezinsvoogd kan aangeven dat hij vindt dat de ondertoezichtstelling verlengd moet worden. Ten tweede kan hij aangeven dat het weer beter gaat met je ouders en jijzelf als kind en dat je ouders zonder verplichte hulp weer verder kunnen. Ten slotte stopt een ondertoezichtstelling als jij 18 jaar wordt.

Het is weer bijna vakantie. Misschien denk je er wel over na om een bijbaantje te nemen en in de vakanties of weekenden te gaan werken. Maar wat mag je allemaal doen? 

Zoals eerder in het blog besproken geldt er in Nederland een leerplicht. Kinderen in Nederland worden beschermd en zoveel mogelijk gestimuleert om naar school te gaan en een opleiding te volgen. Tot 16 jaar ben je verplicht naar school te gaan. Werken mag dus niet. Toch zijn er uitzonderingen. 

Gezondheid en veiligheid 

De regels in Nederland die gelden voor kinderen en jongeren omtrent bijbaantjes zijn er vooral voor bedoeld ter bescherming van de  gezondheid en veiligheid. Zo geldt sinds 1 juli 2020 een verbod om maaltijden te bezorgen onder de 16 jaar. De overheid heeft bepaald dat het niet veilig is voor jongeren onder 16 jaar om aan het drukke verkeer deel te nemen en onder tijdsdruk maaltijden te bezorgen. Ook moesten jongeren regelmatig op tijden werken, wanneer zij volgens de wet helemaal niet mochten werken.

Wat mag allemaal wel?

Ben je 13 of 14 jaar? Dan mag je helpen met kleine klusjes. Denk bijvoorbeeld aan de auto van de buurman wassen, oppassen op je kleine neefje/nichtje of helpen in de winkel van je ouders. Tot 13 jaar is het toegestaan mee te helpen in een reclamespot of toneelstuk. Ook is een werkstraf toegestaan, maar daar krijg je geen geld voor. Ook voor 15-jarigen is werken nog maar beperkt mogelijk. Wel mogen jongeren vanaf deze leeftijd kranten bezorgen (voor de ochtendkrant gelden wel speciale regels) en in de landbouw groente of fruit plukken. 

Vanaf 16 jaar mag er -eindelijk- veel meer. Zo mogen 16 en 17-jarigen 40 uur per week werken, maar de tijd op school geldt dan ook als werktijd. Werken mag niet in de weg komen te staan voor school; school staat nog steeds voorop. Bovendien worden 16 en 17-jarigen nog steeds beschermd. Zo mogen zij niet met gevaarlijk stoffen werken of in een lawaaiige omgeving. Verder hebben jongeren van 16 of 17 jaar recht op extra rusttijden. 

Hoeveel verdienen? 

In ieder geval heeft iedereen recht op het minimumloon. Meer mag, als dat met de werkgever wordt afgesproken. Er zijn regels vastgesteld over hoeveel iemand per uur, per dag en per maand moet verdienen. Vanaf 15 jaar is er zo’n minimumbedrag bepaald en dit wordt steeds iets hoger tot 21 jaar. Vanaf dan maakt je leeftijd niet meer uit voor het minimumloon. 

Verdien je te weinig of heb je een andere vraag over jouw bijbaantje? Stuur ons dan een berichtje!

Meer info:  https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/bijbaan-vakantiewerk-en-stage-door-jongeren

Wat is een vluchteling?
Een vluchteling is iemand die zijn of haar land van herkomst ontvlucht vanwege gegronde vrees voor vervolging. Bijvoorbeeld door: ras of nationaliteit, godsdienst, politieke overtuiging, geweld of oorlog.

Sommige kinderen worden geboren in een vluchtelingenkamp. Hier leven ze in slechte omstandigheden en is veiligheid absoluut geen zekerheid. Ze moeten te snel volwassen worden en voor broertjes en zusjes zorgen. Om te overleven moeten ze vaak al op jonge leeftijd gaan werken en steeds vaker worden meisjes uitgehuwelijkt.

Welke rechten hebben vluchtelingen?
Een vluchteling mag niet worden teruggestuurd naar het land van herkomst waar hij of zij vreest voor vervolging, oorlog of geweld. Daarnaast hebben vluchtelingen recht op dezelfde behandeling als een burger van het land waar hij of zij asiel heeft gekregen. Vluchtelingen hebben bijvoorbeeld ook recht op toegang tot medische zorg, onderwijs en werk.

Het Wereldwijd Vluchtelingenpact
Gelukkig is in 2018 het Wereldwijd Vluchtelingenpact ondertekend. Dit is een niet-bindend verdrag tussen de landen die lid zijn van de Verenigde Naties. De afspraken zijn dus niet juridisch bindend. Toch helpt het landen om vluchtelingen wereldwijd op een efficiënte manier beter te ondersteunen.

Het Vluchtelingenpact wil vier doelen bereiken:

1. Verminderen van de druk op de landen die de meeste vluchtelingen opvangen;
2. Stimuleren van zelfredzaamheid en onafhankelijkheid van vluchtelingen;
3. Verbeteren van hervestigingsmogelijkheden en legale en veilige manieren om bescherming te krijgen;
4. Verbeteren van de levensomstandigheden in landen van herkomst, zodat vluchtelingen veilig kunnen terugkeren.

Elk kind hoort kind te kunnen zijn.