Blog

Wat is voogdij? 

Voogdij betekent dat iemand anders dan de ouders van het kind belangrijke beslissingen neemt voor een kind en voor een kind zorgt (gezag uitoefent). Gezag heeft iemand die verantwoordelijk is voor de verzorging en opvoeding van het kind en maakt belangrijke beslissingen over het kind, denk aan keuzes over school, waar het kind woont en gezondheid. Gezag over het kind ligt vaak bij een van de ouders of ouders gezamenlijk (ouderlijk gezag), behalve als er een voogdij is aangewezen die het gezag over een kind uitoefent. 

Soms gebeurt het dat ouders niet goed voor hun kind kunnen zorgen. Dit kan bijvoorbeeld komen omdat ze ziek zijn, problemen hebben of omdat de rechter heeft besloten dat het veiliger is als het kind ergens anders woont. Een voogd is dus iemand die de voogdij overneemt van de ouders of een van de ouders. Dit gebeurt alleen als er geen andere oplossing is en als het echt nodig is voor het welzijn van het kind. Ouders van het kind kunnen zelf een voogd aanwijzen of de rechter benoemt een voogd. Dit kan één persoon zijn, twee personen samen of een instelling zijn.  Dit kan een familielid zijn, zoals een tante of oom, maar ook iemand van een organisatie zoals jeugdzorg. Het belangrijkste is dat de voogd altijd denkt aan wat het beste is voor het kind. 

Wat doet een voogd? 

Een voogd heeft veel belangrijke taken. De voogd zoekt een veilige plek waar het kind kan wonen, zoals een pleeggezin of een tehuis. De voogd zorgt er ook voor dat het kind naar school gaat en helpt met leren. De voogd regelt doktersafspraken en zorgt dat het kind gezond blijft en maakt ook keuzes over wat het kind mag en niet mag, zoals ouders dat ook doen. 

De voogd moet altijd proberen het beste te doen voor het kind. Hij of zij overlegt vaak met het kind zelf, zodat het kind ook kan vertellen wat het belangrijk vindt. 

Wat als het kind ouder wordt? 

Als een kind 18 jaar wordt, is het volwassen. Dat betekent dat de voogdij stopt. Vanaf dat moment kan het kind zelf beslissingen nemen over zijn of haar leven. Soms blijft een voogd wel op de achtergrond helpen, bijvoorbeeld als het kind dat fijn vindt. 

Het belang van het kind is altijd het belangrijkst 

Bij voogdij zijn er vaak meerdere mensen betrokken, zoals ouders, familie en hulpverleners. Soms willen deze mensen verschillende dingen. De rechter kijkt dan naar wat het beste is voor het kind, zelfs als dat betekent dat de ouders of anderen het daar niet mee eens zijn. 

Voogdij is er om kinderen te beschermen. Het geeft kinderen een veilige plek en iemand die hen helpt en steunt. Kinderen hebben recht op een fijne jeugd, en een voogd helpt daarbij als de ouders dat niet kunnen doen.

Een scheiding is vaak een moeilijke tijd voor iedereen in het gezin. Als je ouders besluiten uit elkaar te gaan, kunnen er veel vragen door je hoofd gaan. Wat gebeurt er met het huis waar je nu woont? Waar ga je straks wonen? En, nog belangrijker, mag jij eigenlijk wel meebeslissen over deze dingen? In deze blog leggen we uit welke rechten kinderen en jongeren hebben bij een scheiding van hun ouders.

Als je ouders gaan scheiden, moeten er veel afspraken worden gemaakt, zoals waar jij gaat wonen en wanneer je bij welke ouder bent. Volgens de wet hebben kinderen vanaf 12 jaar het recht om hun mening te geven over de omgangsregeling en de woonsituatie. Dit betekent niet dat jij altijd precies krijgt wat je wilt, maar jouw mening wordt wel meegewogen.

De rechter kan een kind van 12 jaar of ouder uitnodigen voor een gesprek, dit heet het “hoorrecht”. Tijdens dit gesprek kun jij in jouw eigen woorden uitleggen wat je belangrijk vindt. Je hoeft hier niet zenuwachtig voor te zijn: de rechter luistert naar wat je wilt vertellen, en begrijpt dat je niet hoeft te kiezen tussen je ouders. Je mag gewoon vertellen wat jij prettig vindt.

Ook als je jonger bent dan 12 jaar, kun je je mening geven, bijvoorbeeld via een brief aan de rechter. Je hebt misschien geen officieel recht om gehoord te worden, maar veel rechters vinden het toch belangrijk om te weten wat jij denkt en voelt. Daarom kan het helpen om dit met je ouders of met een andere volwassene te bespreken die jou kan helpen je wensen over te brengen.

De omgangsregeling bepaalt bij welke ouder je op welk moment bent. Dit kan bijvoorbeeld betekenen dat je doordeweeks bij de ene ouder woont en in het weekend bij de andere ouder bent. Soms kan het ook andersom zijn. De regeling wordt in overleg tussen je ouders opgesteld, en in de meeste gevallen wordt er gekeken naar wat het beste is voor jou. Als je ouder bent dan 12 jaar telt jouw stem officieel volgens de wet en moet je dus ruimte krijgen om te vertellen wat jij fijn zou vinden.

Het kan zo zijn dat er afspraken worden gemaakt waar jij je niet prettig bij voelt, of waarvan je later merkt dat de regeling voor jou toch niet goed werkt. Dat kun je aangeven bij je ouders, of bij een hulpverlener als je dat makkelijker vindt. Als het echt niet lukt om tot een oplossing te komen, kunnen jullie samen terug naar de rechter om de afspraken aan te passen.

Bij een scheiding is het belangrijk dat jij ook spullen hebt op beide plekken waar je verblijft. Dit zijn vaak spullen zoals kleding en schoolspullen, maar ook jouw favoriete knuffel of spelcomputer kan natuurlijk belangrijk voor je zijn. Bespreek met je ouders wat je graag bij je wilt houden en hoe je dat kunt regelen. Vaak kunnen ouders hierin goed meewerken om ervoor te zorgen dat jij je op beide plekken thuis voelt.

Een scheiding is nooit makkelijk, maar onthoud dat het jouw recht is om te zeggen wat je belangrijk vindt. Je hoeft niet overal controle over te hebben, maar je hebt wel het recht om gehoord te worden. Praat erover met je ouders of een volwassene die je vertrouwt, en weet dat jouw mening ertoe doet. Uiteindelijk is het doel om een regeling te vinden waarbij jij je zo goed mogelijk voelt.

In ons digitale tijdperk zijn WhatsApp-stickers een populaire manier geworden om makkelijk (vaak grappige) afbeeldingen met elkaar te delen. Ze variëren van memes tot persoonlijke foto’s die tot stickers zijn omgetoverd. Maar wat als je een sticker maakt van iemands foto zonder hun toestemming? Mag dit dan volgens het Nederlandse recht?

Wat zegt het portretrecht?
Het portretrecht valt onder het auteursrecht en biedt personen bescherming tegen het onrechtmatig gebruik van hun portret. Onder de Nederlandse Auteurswet (artikel 19 en verder) heeft iemand wiens portret wordt gebruikt recht op bescherming als dat gebruik inbreuk maakt op hun privacy of commerciële belangen. Een portret hoeft niet per se een foto te zijn, want ook tekeningen, schilderijen of digitale creaties die iemand herkenbaar weergeven, kunnen hieronder vallen.

Dit betekent dat stickers met herkenbare gezichten dus ook als portretten kunnen worden beschouwd. Als jij dus een WhatsApp-sticker maakt van een foto of video van iemand anders, kan dit potentieel onder het portretrecht vallen.

Toestemming
Een belangrijk aspect van het portretrecht is toestemming. Als iemand instemt met dat jij een portret maakt en verspreidt, is er meestal geen probleem. Maar als je zonder toestemming een sticker maakt en deze verspreidt, kunnen er juridische problemen ontstaan. Dit is vooral het geval wanneer de afgebeelde persoon hier last van ondervindt, bijvoorbeeld omdat de sticker schadelijk is voor hun reputatie of privacy.

In de praktijk kan dit bijvoorbeeld gebeuren als je een sticker maakt van een vriend die een gênante gezichtsuitdrukking maakt en deze sticker viraal gaat. Als je vriend zich daardoor beschaamd voelt, kan hij zich beroepen op zijn portretrecht om verdere verspreiding te voorkomen. De rechter zal dan kijken naar de ‘redelijke belangen’ van de afgebeelde persoon, zoals privacy en reputatie, tegenover jouw vrijheid van meningsuiting.

Wat zijn de grenzen?
Het wordt ingewikkelder als de sticker in een privésfeer wordt gedeeld, bijvoorbeeld alleen binnen een kleine vrienden- of familiegroep. In dat geval kan de verspreiding als minder schadelijk worden beschouwd. Zodra een sticker een groter publiek bereikt, zoals via sociale media, neemt de kans op een inbreuk op het portretrecht toe.

Daarnaast kunnen stickers met bekende personen (bijvoorbeeld influencers, artiesten of politici) ook onder het portretrecht vallen. Hier spelen commerciële belangen vaak een grote rol. Het gebruik van hun portret voor stickers zonder toestemming kan worden gezien als een schending van hun recht om te bepalen hoe hun afbeelding commercieel wordt ingezet.

Wat kun je doen?
1. Vraag altijd toestemming: wil je een sticker maken van iemands foto? Vraag eerst of dit mag van diegene.
2. Vermijd herkenbaarheid: maak je een sticker van een afbeelding zonder toestemming, zorg er dan voor dat de persoon niet herkenbaar is.
3. Wees voorzichtig met verspreiding: denk na over wie de sticker te zien krijgt en hoe groot de impact kan zijn.

Conclusie
Hoewel WhatsApp-stickers een leuke en creatieve manier zijn om te communiceren, kun je onbewust iemands portretrecht schenden door zonder toestemming hun afbeelding te gebruiken. Het is belangrijk om hier voorzichtig mee om te gaan, zodat je respect toont voor iemand anders zijn rechten. Een beetje extra bedachtzaamheid kan veel juridische problemen voorkomen!

Kunnen ouders boetes krijgen voor wat hun kinderen doen?

Wist je dat ouders soms verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor wat hun kinderen doen? Stel je voor: een kind maakt iets kapot, steelt iets of veroorzaakt problemen. In eerste instantie lijkt dat misschien alleen maar de schuld van het kind, maar er zijn situaties waarin de ouders ook moeten opdraaien voor de gevolgen. Dit wordt geregeld in het jeugdrecht en het civiele recht.

Wat is ouderlijke aansprakelijkheid?

Ouders zijn in Nederland tot een bepaalde leeftijd verantwoordelijk voor wat hun kinderen doen, dit heet ook wel ouderlijke aansprakelijkheid. Als een kind jonger dan 14 jaar bijvoorbeeld iets vernielt, zoals een ruit inslaat of graffiti spuit op een muur, dan kunnen de ouders daarvoor aansprakelijk worden gesteld. Dat betekent dat de ouders de schade moeten vergoeden. Dit is geregeld in artikel 6:169 van het Burgerlijk Wetboek.

Voor kinderen tussen de 14 en 15 jaar ligt het iets anders. In dat geval wordt gekeken naar of de ouders beter hadden kunnen opletten. Hebben zij voldoende toezicht gehouden? Als dat niet zo is, kunnen ook zij verantwoordelijk worden gehouden. Vanaf 16 jaar zijn jongeren meestal zelf aansprakelijk voor hun gedrag, maar dat hangt af van de situatie.

Wanneer kunnen ouders een boete krijgen?

Soms kunnen kinderen de wet overtreden, zoals door diefstal, vernieling of het overtreden van regels op school. Dit kan leiden tot boetes of straffen. In veel gevallen is het kind zelf verantwoordelijk, zeker als het ouder is dan 12 jaar. Maar er zijn situaties waarin de ouders ook financieel gestraft kunnen worden:

1. Schadevergoeding: Als een kind schade veroorzaakt bij iemand anders, bijvoorbeeld door iets te slopen of iemand pijn te doen, kunnen de ouders hiervoor moeten betalen.
2. Schoolverzuim: Als een kind zonder geldige reden niet naar school gaat, kunnen ouders hiervoor een boete krijgen. Dit heet leerplichtwetgeving. Ouders moeten ervoor zorgen dat hun kinderen naar school gaan en kunnen worden gestraft als dit niet gebeurt.
3. Wangedrag: Als ouders hun kinderen onvoldoende opvoeden en dat leidt tot ernstige problemen, zoals criminaliteit, kunnen zij onder toezicht worden gesteld of boetes opgelegd krijgen door de overheid.

Wat kunnen ouders doen om dit te voorkomen?

Als ouder kun je een paar dingen doen om te voorkomen dat je aansprakelijk wordt gesteld voor de acties van je kinderen:

• Goed toezicht houden: Zorg dat je weet waar je kind is, wat het doet en met wie het omgaat. Dit is vooral belangrijk bij jongere kinderen.
• Goede afspraken maken: Bespreek met je kind wat wel en niet mag, en leg uit waarom regels belangrijk zijn.
• Steun en begeleiding bieden: Help je kind om goede keuzes te maken en wees beschikbaar om problemen op te lossen voordat ze uit de hand lopen.

Waarom is dit belangrijk?

Regels over ouderlijke aansprakelijkheid zijn er om iedereen bewust te maken van verantwoordelijkheid. Het is belangrijk dat kinderen leren wat goed en fout is, maar ook dat ouders een actieve rol spelen in de opvoeding. Problemen worden zo voorkomen en kinderen leren verantwoordelijkheid te nemen voor hun daden.

Dus, ouders en kinderen, let goed op. Samenwerken en elkaar begrijpen helpt om problemen te voorkomen. Want als het misgaat, kunnen de gevolgen niet alleen vervelend, maar ook duur zijn.

In Nederland zijn er verschillende wetten en regels die jou als kind beschermen, maar wie controleert er eigenlijk of de overheid en andere organisaties zich hier wel aan houden? Dit is de taak van de Kinderombudsman! De Kinderombudsman controleert of de overheid genoeg rekening houdt met kinderrechten, en checkt ook hoe het eraan toe gaat bij organisaties waar veel met kinderen en jongeren wordt gewerkt. Denk hierbij aan scholen, de kinderopvang of de jeugd- en gezondheidszorg.

Op dit moment is de Kinderombudsman een vrouw. Kinderombudsvrouw Margrite Kalvelboer weet ontzettend veel van kinderrechten af en zet zich samen met een aantal andere medewerkers hard in voor kinderrechten in Nederland.

De Kinderombudsman helpt iedereen onder de 18 op te komen voor hun rechten als ze een probleem hebben met een organisatie zoals de gemeente, jeugdzorg of politie. Als je vindt dat een van deze organisaties niet goed omgaat met jouw rechten als kind, kan je naar de Kinderombudsman gaan voor advies. Naast het geven van advies kunnen ze bijvoorbeeld ook in gesprek gaan met de organisatie of zelf een onderzoek starten. 

Deze organisaties moeten zich altijd houden aan de regels uit het Kinderrechtenverdrag. Als ze dit niet doen, of niet naar je luisteren als je een klacht over iets hebt en je het gevoel hebt dat je niet serieus wordt genomen, dan kun je dus naar de Kinderombudsman stappen. Het probleem kan gaan over verschillende onderwerpen, bijvoorbeeld over problemen op school, met jeugdzorg, problemen met de politie, bureau HALT of als je ouders gaan scheiden. 

De Kinderombudsman behandelt niet alleen klachten of vragen van kinderen en jongeren, maar is zelf ook actief bezig met het contoleren of iedereen zich wel aan de kinderrechten houdt. Zo geven ze zowel gevraagd als ongevraagd advies aan politici en laten ze zien hoe wetten en regels kunnen worden gebruikt om kinderen en jongeren in Nederland nog beter te beschermen. Bij alles wat ze doen houden ze zo veel mogelijk rekening met wat er in het beste belang van kinderen en jongeren is. 

Als je de Kinderombudsman om hulp vraagt, gaan ze eerst kijken of er iets is wat je zelf het beste kunt doen om het probleem op te lossen. Als dit niet gaat kunnen ze soms ook meteen de organisatie bellen om het te bespreken, of even langsgaan. Ook gebeurt het soms dat ze een onderzoek starten of een rapport schrijven. Daarvoor is het wel belangrijk dat je klacht aan bepaalde voorwaarden voldoet. 

Mocht het voorkomen dat de Kinderombudsman geen antwoord op je vraag heeft, omdat ze bijvoorbeeld niet over dat onderwerp gaan, dan verwijzen ze je door naar een organisatie die je wel kan helpen. 

Op welke manier ze jouw klacht ook behandelen, ze zullen je altijd vertellen wat ze met je vraag of klacht gaan doen! 

De Kinderombudsman is natuurlijk geen rechter, waardoor de organisaties waarover de klachten gaan niet verplicht zijn om de adviezen op te volgen. Toch wordt er meestal goed geluisterd naar de Kinderombudsman en volgen de organisaties de adviezen vaak goed op.

Als je meer wilt weten over de Kinderombudsman of je hebt zelf een vraag of klacht en wilt met de Kinderombudsman in contact komen, neem dan vooral een kijkje op hun website! 

https://www.kinderombudsman.nl

Stel je voor: je komt in een nieuw huis, een pleeggezin. Misschien voelt het spannend, misschien een beetje vreemd. Maar wist je dat er speciale rechten zijn die ervoor zorgen dat jij je hier fijn en veilig kunt voelen? Deze rechten zijn er om jou te beschermen en om ervoor te zorgen dat jij alles krijgt wat je nodig hebt om gelukkig en gezond te zijn. 

Een van de belangrijkste dingen is dat je in een huis woont waar je je goed voelt. Je pleeggezin moet een plek zijn waar je je welkom voelt, met een eigen plekje voor jou. Dat betekent dat er mensen zijn die goed voor je zorgen en ervoor zorgen dat je veilig bent en dat je alles hebt wat je nodig hebt, zoals gezond eten, schone kleren en een fijne slaapkamer.

Daarnaast als je met een pleeggezin in aanmerking komt, kunnen er misschien dingen gebeuren waar anderen over moeten beslissen. Bijvoorbeeld over naar welke school je gaat, of hoe vaak je je familie kunt zien. Maar één ding is heel belangrijk: jouw mening doet er altijd toe. Als pleegkind heb je het recht om te zeggen wat jij vindt. Voor een pleegkind is het soms lastig om voor jezelf om te komen, daarom is dit recht des te belangrijk. Pleegkinderen hebben niet alleen het recht om een eigen mening te geven aan hulpverleners, maar ook hebben ze het recht om hun mening te geven aan de kinderrechter. De kinderrechter is weliswaar niet verplicht om te doen wat het kind wil, maar neemt de mening van het kind natuurlijk wel erg serieus. 

Je hebt ook het recht op contact met mensen die heel belangrijk voor je zijn. Je kunt bijvoorbeeld denken aan je ouders, broers, zussen of andere familieleden. Hiervoor wordt samen met de ouders een omgangsregeling afgesproken. Soms mogen kinderen zelf om een omgangsregeling verzoeken, of een aanpassing ervan. Dit moet aangegeven worden bij de rechter. 

Elk kind heeft natuurlijk recht op privacy, maar voor pleegkinderen is dit recht extra belangrijk. Pleegouders en hulpverleners mogen niet zomaar alles over een pleegkind aan iedereen vertellen. Zodra je als pleegkind jonger dan 16 jaar bent, dan mogen hulpverleners informatie aan ouders of de voogd doorgeven. Wanneer je ouder bent dan 16 jaar heb je toestemming van het kind nodig, om zomaar informatie met derden te delen. 

Dus onthoud altijd: de pleegkindrechten zijn er om ervoor te zorgen dat jij je als kind kan ontwikkelen, stralen en je veilig kan voelen, op het moment dat je op je kwetsbaarst bent. 

Ieder jaar scheiden de ouders van zo’n 20.000 kinderen. De meeste van deze scheidingen verlopen gelukkig vreedzaam, hoewel ook dan soms problemen ontstaan voor kinderen, zoals concentratieproblemen, depressieve gevoelens of angstklachten. Na een scheiding gaan de ouders namelijk vaak op verschillende plekken wonen en dit levert bij veel kinderen stress en onzekerheid op. Dit komt voort uit het natuurlijke gevoel dat kinderen hebben om hun beide ouders tevreden te stellen.

Wat is ouderverstoting?

De kinderen krijgen na een echtscheiding de hoofdverblijfplaats bij één van de ouders. Dit kan puur iets administratiefs zijn, waarbij de kinderen bijvoorbeeld de ene week bij de ene ouder en de andere week bij de andere ouder wonen. Dit is dan van belang voor bijvoorbeeld de kinderbijslag of het kindgebonden budget. Maar het kan ook zo zijn dat de kinderen bij een van de ouders wonen, terwijl er een omgang- of zorgregeling is met de uitwonende ouder.

Kinderen zijn, vooral als ze nog jong zijn, erg beïnvloedbaar door hun omgeving en sterk afhankelijk van hun ouder(s). Wanneer een kind bij één ouder woont, is de kans groot dat het kind nóg afhankelijker wordt van die ouder. Wanneer de ouders in conflict zijn, kiest het kind als overlevingsstrategie voor een van de ouders en juist tégen de andere ouder. Dit kan versterkt worden als de ouder die bij het kind woont ook nog eens negatieve uitspraken doet over de uitwonende ouder. Dit kan bewust gebeuren, maar soms heeft die ouder het helemaal niet door.

De situatie kan zich in zo’n geval voordoen, dat het kind aangeeft geen contact meer te willen met de uitwonende ouder. Hierbij kan dan sprake zijn van ouderverstoting. Kenmerkend voor ouderverstoting is dat het kind zich regelmatig openlijk negatief uitlaat over de niet-verzorgende ouder. Belangrijk hierbij is dat deze gevoelens niet overeenkomen met de feitelijke ervaring met die ouder. De situatie waarin een kind geen contact meer wil met een ouder, nadat het kind is mishandeld door die ouder, valt dus niet onder ouderverstoting.

Kan ouderverstoting reden zijn voor een kinderbeschermingsmaatregel?

Ouderverstoting is een vorm van kindermishandeling en kan leiden tot het opleggen van een kinderbeschermingsmaatregel, zoals een ondertoezichtstelling. Het doel van zo’n ondertoezichtstelling is dan in de eerste plaats ervoor zorgen dat het kind niet langer bedreigd wordt in zijn/haar ontwikkeling. Dit gebeurt vaak door middel van herstel van het contact met de verstootte ouder. Uitgangspunt in Nederland is namelijk dat een kind twee ouders heeft en ook regelmatig contact heeft met beide ouders. 

Een ondertoezichtstelling kan echter alleen worden opgelegd wanneer de ouders de noodzakelijke zorg niet of onvoldoende accepteren of niet in staat zijn deze zorg te geven. Wanneer een ouder bereid is het contact met de uitwonende ouder te onderhouden, maar er andere redenen zijn waardoor dit niet lukt, zal er geen sprake zijn van ouderverstoting en zal een ondertoezichtstelling niet snel worden opgelegd. De rechter zal dan kijken naar andere mogelijkheden om het contact te herstellen, zoals het aanpassen van de zorg- of omgangsregeling of het afdwingen hiervan door middel van dwangmiddelen.

Wat kun je zelf doen in zo’n situatie?

Kinderen hebben recht op omgang met beide ouders, maar ook de ouders hebben recht op contact met hun kinderen. Het verschil is dat ouders verplicht zijn tot omgang met kinderen en andersom niet, hoewel de rechter over het algemeen het in het belang van het kind acht om contact met beide ouders te bewerkstelligen.

Als kind kun je altijd een brief sturen aan de rechter met de vraag of je de uitwonende ouder bijvoorbeeld wat vaker mag zien. Een rechter is zeker niet verplicht dit toe te zeggen, maar kan wel met je in gesprek gaan over de situatie.

Elk jaar, op 20 november, wordt de Internationale dag van de Rechten van het Kind gevierd. Op deze dag vieren we dat kinderen eigen rechten hebben. Die rechten zijn vastgelegd in het kinderrechtenverdrag van de Verenigde Naties. Het verdrag is door bijna alle landen van de wereld ondertekend. Ook Nederland heeft dit verdrag ondertekend. In deze blogpost wordt uitgelegd wat kinderrechten zijn en waarom deze kinderrechten zo belangrijk zijn. 

Wat zijn kinderrechten? 

Kinderrechten zijn afspraken over de manier waarop landen met kinderen en jongeren moeten omgaan en waar kinderen en jongeren recht op hebben. In het Verdrag staan 54 artikelen, dit zijn de afspraken die landen met elkaar hebben gemaakt. De artikelen gaan bijvoorbeeld over spelen, school, wonen, geloof, ouders en vrienden. Zo heeft ieder kind recht op een veilig en gezond leven. Ook heeft een kind recht op ouders of verzorgers die ervoor zorgen dat een kind naar school gaat. Naar school gaan is namelijk niet alleen een recht, maar ook een plicht. Dit houdt in dat je ook naar school moet gaan. Daarnaast heeft ook ieder kind recht op vrije tijd en tijd om te spelen. Alle kinderen moeten de mogelijkheid krijgen om naar de film te gaan of een museum te bezoeken. Door het kinderrechtenverdrag te ondertekenen beloven landen aan elkaar om hun best te doen om deze rechten te beschermen. Als een land zich niet aan de afspraken houdt, kan dat land daarop worden aangesproken door de andere landen. 

Waarom is de Internationale Dag voor de Rechten van het Kind zo belangrijk? 

Hoewel er de laatste jaren al veel is verbeterd, zijn er helaas nog steeds landen die niet alle afspraken van het kinderrechtenverdrag naleven. Er zijn nog steeds miljoenen kinderen van over de hele wereld die niet naar school kunnen, in armoede leven of door een oorlog hun huis hebben verloren. Ook in Nederland zijn er kinderen die in moeilijke omstandigheden leven, bijvoorbeeld door armoede of huiselijk geweld. Daarom is de Internationale Dag voor de Rechten van het Kind een belangrijke herinnering voor Nederland en voor andere landen om zich aan de afspraken van het kinderrechtenverdrag te houden. Door landen aan de afspraken te herinneren zullen deze landen in de toekomst hopelijk nog meer doen om kinderrechten te beschermen. Onthoud dus dat ieder kind rechten heeft, ook jij! 

Ben je benieuwd naar welke rechten kinderen of jongeren hebben? Klik op de link en kijk naar het kinderrechtenverdrag! 

https://www.kinderombudsman.nl/system/files/inline/Unicef%20Kinderrechtenverdrag%20Nederlandsa6.pdf

Ouders hebben in principe het gezag over hun kinderen. Gezag hebben houdt in dat de ouder het kind moet opvoeden en verzorgen. Normaal gesproken hebben ouders het recht om zelf te bepalen hoe ze hun kinderen opvoeden en verzorgen. Toch zijn er situaties waarin de ontwikkeling van het kind ernstig bedreigd wordt, waardoor de vrijheid van ouders om het kind zelf op te voeden beperkt moet worden. Dit alles wordt gedaan in het belang van het kind. De maatregelen die dan getroffen worden heten kinderbeschermingsmaatregelen. Welke kinderbeschermingsmaatregelen zijn er eigenlijk in Nederland? En wanneer mogen deze opgelegd worden? 

Ondertoezichtstelling

De ondertoezichtstelling is een kinderbeschermingsmaatregel waarbij ouders het gezag over het kind houden, maar er komt dan een persoon helpen bij uitoefening van dit gezag. Deze persoon heet een gezinsvoogd en zal de ouders dus helpen bij het opvoeden en verzorgen van het kind. Een ondertoezichtstelling wordt meestal opgelegd door de Raad voor de Kinderbescherming. Als de ontwikkeling van het kind ernstig in gevaar is kan deze maatregel worden opgelegd. Daarnaast moeten de ouders de noodzakelijke hulp of zorg om dit te verminderen niet hebben aangenomen. Ook moet er een verwachting zijn dat binnen een niet al te lange tijd de ouders weer zelfstandig het kind kunnen opvoeden en verzorgen. 

Uithuisplaatsing

Een andere kinderbeschermingsmaatregel is de uithuisplaatsing. Deze maatregel houdt in dat een kind ergens anders gaat wonen dan bij zijn ouders. Een uithuisplaatsing kan alleen worden opgelegd als het kind ook onder toezicht is gesteld. Een uithuisplaatsing vindt plaats als dit noodzakelijk is voor de opvoeding en verzorging van het kind of als een uithuisplaatsing noodzakelijk is voor het onderzoeken van de gezondheid van het kind. De uithuisplaatsing wordt opgelegd door de Raad voor de Kinderbescherming, maar de rechter moet hier wel toestemming voor hebben gegeven. 

Beëindiging van het gezag

Dit is de meest zware kinderbeschermingsmaatregel die er is. Deze maatregel houdt in dat de ouders het gezag over het kind verliezen. Ouders hebben dan dus niks meer te zeggen over de opvoeding en verzorging van hun kind. Deze maatregel mag opgelegd worden als de ontwikkeling van het kind ernstig in gevaar is. De ouder is dan niet in staat om voor het kind te zorgen en dit zal waarschijnlijk niet snel genoeg veranderen. Deze maatregel wordt meestal verzocht aan de rechter door de Raad voor de Kinderbescherming of door een pleegouder (de persoon die langer dan een jaar het kind verzorgt). Ook het Openbaar Ministerie kan de kinderrechter vragen het gezag te beëindigen. 

Conclusie

De kinderbeschermingsmaatregelen die wij in Nederland kennen zijn dus: de ondertoezichtstelling, de uithuisplaatsing en de beëindiging van het gezag. Belangrijk om te onthouden is dat deze maatregelen alleen worden opgelegd als de ontwikkeling van het kind ernstig in gevaar is. Deze maatregelen worden dus niet te gemakkelijk opgelegd. Dit komt doordat de relatie tussen ouder en kind in principe het belangrijkst is. Er wordt dan ook altijd naar de minst ingrijpende maatregel gezocht en het belang van het kind staat daarbij altijd voorop. 

Hoewel je bij werken snel zult denken aan volwassenen, zijn er ook veel kinderen en jongeren onder de 18 jaar met een baantje. Uit onderzoek blijkt dat er nog nooit zoveel jongeren werkten als in 2023. Maar welke regels zitten er eigenlijk verbonden aan het hebben van een baantje? En mag je zoveel werken als je wilt? In deze blog gaan we hier verder induiken.

Mag je eigenlijk wel werken onder de 18 jaar?

We beginnen bij het begin: mag je überhaupt wel werken als je jonger bent dan 18 jaar? Het simpele antwoord: ja. Kinderen mogen werken vanaf 13 jaar. Als je jonger bent dan 13 jaar, mag je dus nog niet werken. Werken wordt dan gezien als kinderarbeid, wat verboden is in Nederland. Dit geldt voor alle kinderen in Nederland. 

Kinderen van 13 en 14 jaar mogen wel werken. Ze mogen alleen niet alles doen: ze mogen alleen werken op vrije dagen (dus niet op dagen dat ze naar school moeten), ze mogen alleen maar licht werk doen (dus niet werken in een fabriek of zware dingen tillen) en moeten verplicht pauze krijgen. Bij kinderen van 15 jaar worden de regels al wat soepeler: zij mogen wel werken op dagen dat ze ook naar school gaan. Ook kinderen van 15 jaar mogen geen zwaar werk verrichten, maar mogen wel bijvoorbeeld vakken vullen in een supermarkt of kranten bezorgen. Ook is er een minimumloon voor kinderen van 15 jaar, en moeten ook zij verplicht rust en pauze krijgen. Kinderen van 16 en 17 jaar mogen bijna elk soort werk doen, behalve gevaarlijk werk. Ook voor deze kinderen geldt dat er maximale werktijden zijn, en ook zij moeten verplicht pauze krijgen. Het is ook van belang dat het werk er niet voor zorgt dat ze niet naar school kunnen. 

Hoeveel uur mag je maximaal werken? 

Als kind van 13 of 14 jaar mag je dus alleen op niet-schooldagen werken. Het maximaal aantal uren wat je dan op een dag mag werken is 7 uur. Per week mag je maximaal 12 uur werken, tenzij het vakantie is: dan maximaal 35 uur per week. Kinderen van 13 en 14 jaar mogen nooit op zondagen werken. Kinderen van 15 mogen dit wel. 15-jarigen mogen op een schooldag 2 uur werken, en op een niet-schooldag maximaal 8 uur per dag. Per schoolweek mogen deze kinderen maximaal 12 uur werken, en tijdens de vakantie maximaal 40 uur per week. Bij kinderen van 16 en 17 jaar is het maximale aantal uren dat ze mogen werken per dag al opgehoogd naar 9 uur per dag, en 45 uur per week. Belangrijk is dat schooltijd ook meetelt als arbeidstijd. 

Conclusie 

We hebben gezien dat het niet verboden is om te werken als kind, als je tenminste 13 jaar of ouder bent. Wel zitten er veel regels verbonden aan het werken onder de 18 jaar: je mag maar een maximaal aantal uren op een dag werken, je mag niet elk werk doen en school mag niet onder werk lijden. Hopelijk is het nu duidelijker hoe het zit met het werken onder de 18 jaar!